***نسيم معرفت***

1-هميشهبا وضو بود و به اين کار توصيه مي کرد .

2- به طبيعت علاقه وافر داشت و گاه ساعتها در نقاط با صفا مي نشست و تفکر مي کرد.

3- نماز شب را هميشه بپا مي داشت .

4- در حين بيان مطالب علمي ، آنچنان بود که از اطراف غافل مي شد .

5- شبها قبل از خواب ، حدود بيست دقيقه قرآن مي خواند.

6- نسبت به انجام فرائض فرزندان ، نظارت دقيق داشت .

7- به فقرا و مستمندان کمک مي کرد به طوري که برخي موارد آن ،بعد از شهادتش آشکار شد.

8- مطالب قابل توجه را در هر فرصت مناسب و به طور منظم يادداشت مي کرد .

9- در حاشيه کتابهايي که مطالعه مي کرد ، عنوان يا خلاصه مطالب و يا اشکالات وارده را مي نوشت .

10- در برخورد با انحرافات فکري ، از جوّ حاکم بر اجتماع واهمه اي نداشت ، جو ناسالم را مي شکست و گاه با دوستان نزديک خود نيز در بيان حق در مي آميخت .

11- از جواني علاقه وافري به شهيد شدن داشت و به افراد مي سپرد تا در اين مورد برايش دعا کنند .

12- براي پدر و مادر و اساتيد خود احترام وصف ناپذيري قائل بود .

13- صداي گريه بلند او هنگام خواندن روضه سيدالشهدا  (عَلَيهِ السَّلامُ) ، مناجات شبانه و فوت پدر و مادر مشاهده مي شد .

14- بعد از نماز مغرب و عشا ، سجده هاي طولاني داشت .

15- از شهرت و مريد پروري گريزان بود .

16- محاسن خود را خضاب مي کرد .

17- از تظاهر - چه در امور عبادي و چه در امور اجتماعي و سياسي - بشدت پرهيز داشت .

18- بسيار متين و پر هَيبت بود و در عين حال ، در موارد لزوم مَزّاح (خيلي اهل مزاح) و نکته پرداز بود.

19- عبارت ِ( أُفَوِّضُ أَمْري إِلَي اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ سوره غافر آيه 44) را در قنوت و هنگام ذکر گفتن ، زياد قرائت مي کرد.

20- به دستگيريهاي خداوند ايمان داشت و در شرايطي که دشمنانش کار را بر او سخت مي کردند صَبور و اميدوار به امدادهاي الهي بود .

  نقل از کتاب : شيخ شهيد ، انتشارات صدرا ، صفحه 56.

http://ayenedar.persianblog.ir/post/228/

**مهم‌ترين ويژگي‌هاي شهيد استاد مطهري از زبان مرحوم حجت الاسلام فاکر

+ سايت خبري تحليلي تابناک+

** ويژگي هاي شهيد استاد مطهري از زبان آيت الله جوادي آملي - فرارو

**... من يادم هست وقتي رسانه هاي گروهي خبر شهادت ايشان را رساندند، و عکس شريف ايشان را تلويزيون نشان مي داد، من فقط کارم اين بود که آن عکس را مي بوسيدم و گريه مي کردم. اين خاطره من است؛ من آن روز در آمل بودم. ايشان تقريبا سال 32 بود که از قم به تهران مهاجرت کردند؛ و مدرسه مَروي آن روز بهترين مدرسه تهران بود، الآن هم همين طور است؛ و چهار تا حجره رو به قبله داشت که ما در يکي از آن چهار حجره مي نشستيم. در کنار حجره ما حجره مرحوم آقاي قاضي بود که او تالِيِ مُدرِّس مدرسه مروي بود. (به نقل از آيت الله جوادي آملي)