***نسيم معرفت***

به نام خداوند قادرِ متعال ، عزيز و قهار

تذکر و يادآوري براي متکبرين و مغرور ها

اي مغرور و  اي متکبر به چه جهت و براي چه  زندگي و امورات و آرزوهاي دنيوي ترا  فريفته و  مغرور کرده است ؟ و به چه جهت مغرور و مفتون و فريفته اين دار غرور (مظاهر فريبنده دنيا) شدي؟! و براي چه تکبّر و تفاخر به مال و جمال و علم و مقام و ساير امورات خود مي کني؟!  بدان و آگاه باش که آغاز پيدايش و وجود تو بعد از خاگ و گل ، نطفه و مَنيِّ جهنده مي باشد چنانکه خداوندِ تَبارَکَ وَ تَعالَي در سوره قيامه آيه 37 مي فرمايد : أَلَمْ يَکُ نُطْفَةًمِنْ مَنِيٍّ يُمْني : آيا او نطفه اى از مَنِىّ که در رَحِم ريخته مى شود نبود ؟ و نيز در سوره نحل آيه 4 مي فرمايد : خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصيمٌ مُبينٌ .خداوند انسان را  از نطفه اي ( ناچيز  ) بيافريد ، اما به ناگاه او ستيزه جويي آشکار است ( که بر ضد خالق خود مجادله و ستيزه جويي مي کند)  و نيز در سوره اَلأِنسان(دهر) آيه1 و 2 مي فرمايد : هَلْ أَتي‏ عَلَي الْإِنْسانِ حينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَکُنْ شَيْئاً مَذْکُوراً *  إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَليهِ فَجَعَلْناهُ سَميعاً بَصيراً . آيا بر انسان روزگاراني نگذشت که چيز قابل ذکري نبود؟ * ما انسان را از نطفه مختلط و ممزوجي  آفريديم  و او را مى آزمائيم (لذا) او را شنوا و بينا قرار داديم . و اين کلمه يعني کلمه نطفه بيش از دَه بار يعني در حدود دوازده بار در قرآن کريم ذکر شده است و در اين امر و مطلب يعني ذکر لفظ نطفه در موارد متعدد از آيات خداوند حکيم ، آگاهي و هشدار و تذکر و يادآوري است براي انسانِ متکبر و مغرور و غافل و فريفته  و مغرور و فريب خورده به مال و جمال و علم و مقام و عنوان و شهرت و ماشين و خانه و ساير امور خود .  و معناي کلمه نطفه يا عبارت است از آب صاف و زُلالي که ممکن است کم باشد يا زياد ، چنانکه در کتاب هاي لغت از قبيل مفردات راغب اصفهاني که مختص به لغات و کلمات قرآني است و نيز کتاب صِحاح اللُّغه جوهري و کتاب اَقربُ المَوارِد شَرتوني همين معني ذکر شده است و از امام باقر ع نقل شده که در پاسخ به سؤال سائل يعني محمد بن مسلم ، در باره کلمه نطفه چنين فرمود : اَلنُّطفَةُ تَکونُ بَيضاءَ مِثلَ النُّخامَةِ الغَليظَةِ فَتَمکُثُ فِي الرَّحِمِ إذا صارَت فيهِ أربَعينَ يَوماً ، ثُمَّ تَصيرُ إلى عَلَقَةٍ يعني نطفه همانند خَلطِ غليظِ سينه ، سفيد مي باشد، پس مدّتي در رَحِم (زن) مى ‏مانَد تا اينکه مدّت زمانش به چهل روز برسد آنگاه  به عَلَقه تبديل مى‏شود .  يا اينکه نطفه به اصطلاحِ علمي  عبارت است از چيزي که به آن أِسپِرماتُوزُييد (در مَردان) و  أُووُل (در زنان)  مي گويند . و در  بين مردم  از باب تسامُح عرفي ، به نطفه ، مَنِيّ گفته مي شود  و نام کُل که مَنِيّ است بر جزء آن که نطفه است اطلاق مي گردد و در قرآن کريم  به نطفه ، ماء مَهين(أَ لَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ ماءٍ مَهينٍ . سوره مرسلات آيه 20 ) و ماء دافِق(خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ . سوره طارق آيه 6 ) و غيره نيز گفته مي شود .

و چه زيبا  به فارسي سروده شده است اين شعر :

آنکه شده ساخته ز آب مني
نيست سزاوار مقام مني
لاف منيت زکسي درخور است
کو صمد است و همه جايش پر است

و بدان که پايان و نهايت تو  منتهي به جيفه و مردارِ گنديده و بد بو و متعفِّن مي شود و چه زيبا فرمود حضرت مولا اميرالمؤمنين (عَلَيهِ السَّلامُ)  :  مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ- أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِيفَةٌ- وَلَا يَرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا يَدْفَعُ حَتْفَهُ. فرزند آدم  (بني آدم ) را با فخر و تكبر چكار كه اولش نُطفه است و آخرش مردار است نه مي تواند خودش را روزي دهد ونه مي تواند مرگ را از خود دفع کند. (روزي دهنده و ستاننده روح و جان خداوند متعال است و  بطور موقّت چند روزي در اين دنيا به انسان ها مهلت داده شده است که شاکر خواهند بود و يا  ناسپاس و ...   )  اي مغرور و اي متکبر ، بگو که در جُمجُمه و در سَر و کَلَّه  و در مُخ و مغز تو چه چيزي هست؟! آيا اين مطالب و کلمات و آيات مذکوره براي تو مُبهم و نامفهوم است؟! هرگز چنين نيست  که اين مطالب مُبهم باشد بلکه تو خود را به جهل و ناداني زدي . آيا گمان مي کني که تو کسي هستي ؟!  آيا گمان مي کني که قهرمان و پهلوان و استوار و قوي و درست اندام و داراي مال و مُکنت و جمال و مقام و منصب و شهرت و عنوان و... هستي ؟!  گيرم که همه آنچه را که گمان مي کني  ، مال تو باشد و ادعاي تو نيز درست باشد ولي آيا ارزش دارد که به اين امور فاني و زوال پذير فريفته و مغرور شوي و فخر و مباهات بنمايي؟! بدان که همه اين امور فتنه و آزمايش و امتحان براي تو مي باشد . خداوند حکيم در سوره کهف آيه  7 فرمود :  إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَي الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً . ما آنچه را روي زمين است زينت آن قرار داديم ، تا آنها را بيازماييم که کدامينشان بهتر عمل مي کنند .  و در سوره حديد آيه 20  فرمود : اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ کَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَکُونُ حُطاماً وَ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ شَديدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ.  بدانيد زندگي دنيا تنها بازي و سرگرمي و تجمّل پرستي و فخرفروشي در ميان شما و افزون طلبي در اموال و فرزندان است ، همانند باراني که محصولش کشاورزان را در شگفتي فرو مي برد ، سپس خشک مي شود بگونه اي که آن را زردرنگ مي بيني سپس تبديل به کاه مي شود! و در آخرت ، عذاب شديد است يا مغفرت و رضاي الهي و ( به هر حال ) زندگي دنيا چيزي جز متاع فريب نيست .  و در سوره آل عمران آيه 14 فرمود : زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ @ قُلْ أَ أُنَبِّئُکُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذلِکُمْ لِلَّذينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصيرٌ بِالْعِبادِ.  محبّت امور مادي ، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسبهاي ممتاز و چهارپايان و زراعت ، در نظر مردم جلوه داده شده است ( تا در پرتو آن ، آزمايش و تربيت شوند ولي ) اينها ( در صورتي که هدف نهايي آدمي را تشکيل دهند ، ) سرمايه زندگي پست ( مادي ) است و سرانجام نيک ( و زندگيِ والا و جاويدان ) ، نزد خداست.

و بدان که هر انسان عاقلِ مکلف ، پيوسته در معرض امتحان و ابتلاء و تکليف مي باشد و بيهوده و عَبَث ، رها نشده است . خداوندِ تَبارَکَ وَ تَعالَي در سوره قيامه آيه 36 فرمود : أَيَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ يُتْرَکَ سُديً . آيا انسان مى پندارد که به حال خود رها مى شود و پس از مرگ زنده نمى گردد و کيفر و پاداشى در کار نيست ؟

اي غافل  و اي چسبيده به اين عالمِ مُلکي و ناسوتي و حيواني ، خداوند متعال ترا خلق نکرده که اهلِ لهو و لَعِب و لَغويّات و بي هدف و  غافل و مغرور و متکبر و حيله گر و مکّار و  مُقيم و ماندگار در مرتبه حيوانيت و بَهيميّت و چهار پايان باشي !! و سعي کن که مصداق اين آيات نباشي : ذَرْهُمْ يَأْکُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ . بگذار آنها بخورند ، و بهره گيرند ، و آرزوها آنان را غافل سازد ولي بزودي خواهند فهميد . (سورهُ الحجر الآية 3)  ، فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذي يُوعَدُونَ . آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند و بازي کنند تا زماني که روز موعود خود را ملاقات نمايند . (سورة المعارج الآية 42) 

و چه نيکو سروده شده به فارسي اين شعر  در توصيف برخي از افرادي که مُنغَمِر و فرو غلتيده در خوردن و آشاميدن و لذت هاي نفساني و حيواني هستند :
 چو کرمي کو ميان به نهان است
زمين وآسمان او همان است

و بدان و آگاه و مُتنبِّه باش اي مغرور و اي متکبر به اينکه تو  در دوره اي از دوران ها و روزي از روزگاران در کَتم و پوششي از عدم بودي و چيز قابل ذکري نبودي . خداوند حکيم در سوره انسان (دهر) آيه 1 چنين فرمود : هَلْ أَتي‏ عَلَي الْإِنْسانِ حينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَکُنْ شَيْئاً مَذْکُوراً . آيا بر انسان روزگاراني نگذشت که چيز قابل ذکري نبود؟ و روزي از روزگاران تو در شکم مادرت در نهايت ضعف و ناتواني بودي و قدرت بر چيزي نداشتي و ضعف و ناتواني تو در آن هنگام بسيار زياد بود و تو در آنجا ( در شکم و رَحِم مادر) در ظلمت ها و تاريکي هاي گوناگون (مَشيمَه ، رَحِم و شکم) اقامت داشتي چنانکه خداوند حکيم در سوره زُمَر آيه 6 چنين فرمود : ... يَخْلُقُکُمْ في‏ بُطُونِ أُمَّهاتِکُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ في‏ ظُلُماتٍ ثَلاثٍ ذلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ .. او شما  را درشکم هاي مادرانتان با آفرينشي پس از آفرينشي در ميان تاريکي هاي سه گانه ( مَشيمَه ، رَحِم و شکم ) مي آفريند . تغذيه و غذا و قُوت و قُوَّت تو در رَحِمِ مادر و در آن ايام ،  خون آلوده و نجس و پَلِشت بود و به تحقيق در هر روز و شب و در تمام ايام بارداري در مَحفظه غِشاءِ آبي و مَشيمَه و در رَحِم  در حال دگرگوني و جابجايي و حرکت و انتقال و حرکت و جريان بودي  تا اينکه در شکم مادرت به  نُه ماه و اندي رسيدي و بعد از دگرگوني ها و تحوُّلات دوران جَنيني ، چنانکه در سوره مؤمنون آيه 13 و 14 به آن ها اشاره شده است :  ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً في‏ قَرارٍ مَکينٍ @ ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَکَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقينَ . آنگاه او را نطفه گردانيده و در جاي استوار (صُلب و رَحِم) قرار داديم .سپس نطفه را بصورت عَلَقَه [ خون بسته ] ، و عَلَقَه را بصورت مُضغَه [ چيزي شبيه گوشت جويده شده ] ، و مُضغَه را بصورت استخوانهايي درآورديم و بر استخوانها گوشت پوشانديم سپس آن را آفرينش تازه اي داديم پس بزرگ است خدايي که بهترين آفرينندگان است  ،    منتقل شدي از عالَم جَنيني (که عالَم شگفت انگيز ناميده شده است ) و از شکم مادرت ( بعد از اينکه سستي ها و ناتواني ها و ضعف هاي پي در پي را متحمِّل شد )  چنانکه در سوره لقمان آيه 14 به آن اشاره شده است  : حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلي‏ وَهْنٍ .مادرش او را با ناتواني روي ناتواني حمل کرد ( به هنگام بارداري هر روز رنج و ناراحتي تازه اي را متحمّل مي شد )   ،  به سوي دار و سراي غرور و فريب و محل موقَّت و گذرا .  و علي (عليه السلام) در اين باره فرمود : ...  أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا الدُّنْيَا دَارُ مَجَازٍ وَ الآخِرَةُ دَارُ قَرَارٍ  فَخُذُوا مِنْ مَمَرِّكُمْ لِمَقَرِّكُمْ . اي مردم دنيا مکان عبور و آخرت منزلگاه حقيقي است، پس از اين مکان عبور و گذرا ، براي خانه جاودانه ،  زاد و توشه اي جمع نماييد و نيز فرمود :  اَلدُّنْيَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ . دنيا مى فريبد و زيان مى زند و  مي گذرد .

وبعد از اينکه از ناحيه سر از شکم مادر به عالَم دنيا افتادي و منتقل شدي و در حال تولُّد و آمدن به دنيا مملُوّ و محفوف و آغشته و همراه با آلوده گي هاي تَهوُّع آور و مُشمئز کننده بودي و بعد از ورود در اين عالَم که « دنيا» ناميده مي شود و  محفوف و همراه هست با  تلخي ها و سختي ها و خوشي ها و حُزن و سُرور و  فرود و فراز و وحشت و اُلفت و جنگ و صلح و جدايي و اتصال و گريه و خنده و دوستي و دشمني و بلندي و پستي و باطل و حق که ان شاءَ الله حق باطل را از اساس و ريشه نابود خواهد نمود و غير اين موارد ، و بعد از انتقال به اين دنيا با اوصافي که دارد ،  سير ديگري را شروع کردي که با تحوُلات مهمي که دارد از سيرِ جَنيني و بَطني(شَکمي)   متمايز و ممتازخواهد بود . سير ديگري را شروع کردي(کودکي و نوجواني و جواني )  تا اينکه  به حدِّ رُشد و قدرت و توانايي و بلوغِ جسمي و بدني  و معنوي رسيدي و در سوره حج آيه 5 چنين آمده است :  يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ في‏ رَيْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَ غَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَيِّنَ لَکُمْ وَ نُقِرُّ فِي الْأَرْحامِ ما نَشاءُ إِلي‏ أَجَلٍ مُسَمًّي ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ وَ مِنْکُمْ مَنْ يُتَوَفَّي وَ مِنْکُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلي‏ أَرْذَلِ الْعُمُرِ  لِکَيْلا يَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئاً . اي مردم! اگر در رستاخيز شک داريد ، ( به اين نکته توجّه کنيد که: ) ما شما را از خاک آفريديم ، سپس از نطفه ، و بعد از خون بسته شده ، سپس از «مضغه» [ چيزي شبيه گوشت جويده شده ] ، که بعضي داراي شکل و خلقت است و بعضي بدون شکل تا براي شما روشن سازيم ( که بر هر چيز قادريم ) ! و جنين هايي را که بخواهيم تا مدّت معيّني در رحم ( مادران ) قرار مي دهيم ( و آنچه را بخواهيم ساقط مي کنيم ) بعد شما را بصورت طفل بيرون مي آوريم سپس هدف اين است که به حدّ رشد و بلوغ خويش برسيد. در اين ميان بعضي از شما مي ميرند و بعضي آن قدر عمر مي کنند که به بدترين مرحله زندگي ( و پيري ) مي رسند آن چنان که بعد از علم و آگاهي ، چيزي نمي دانند.

اي مغرور و اي متکبر  اگر تو عالم و يا جاهل و يا غنيّ و يا فقير و يا قوي و يا ضعيف هستي و يا داراي جمال و منصب و مقام و عنوان و موقعيت و جايگاه اجتماعي مي باشي  پس بدان که با وجود اين اوصاف  هيج راه فراري از چنگال هاي مرگ نخواهي داشت و مرگ و موت گريبانگير تو خواهد شد  و همانا مرگ  و قبر در پياپيش تو قرار دارد و به آن خواهي رسيد و خداوندِ تَبارَک و تَعالَي در سوره نساء آيه  78 چه زيبا فرمود :  أَيْنَما تَکُونُوا يُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ في‏ بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ . هر جا باشيد ، مرگ شما را درمي يابد هر چند در برجهاي محکم باشيد  و اگر به آنها [ منافقان ] حسنه ( و پيروزي ) برسد. و در سوره آل عمران آيه 185 فرمود : کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ.  هر کسي مرگ را مي چشد و شما پاداش خود را بطور کامل در روز قيامت خواهيد گرفت آنها که از آتش ( دوزخ ) دور شده ، و به بهشت وارد شوند نجات يافته و رستگار شده اند و زندگي دنيا ، چيزي جز سرمايه فريب نيست .ودر سوره اَلرَّحمن آيه 26 و 27 فرمود :  کُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ * وَ يَبْقي‏ وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ .همه کساني که روي آن [ زمين ] هستند فاني مي شوند *  و تنها ذات ذو الجلال و گرامي پروردگارت باقي مي ماند.

و چه زيبا سرود  به فارسي شيخ اَجلّ سعدي شيرازي :
جهان اي برادر نماند به کس
دل اندر جهان آفرين بند وبس
مکن تکيه برملک دنيا و پشت
که بسيار چون توپرورد و کشت
چو آهنگ رفتن کند جان پاک
چه بر تخت مردن چه بروي خاک

و  نيز  گفت :  هرچه نپايد دلبستگي نشايد .

اي انسان و اي متکبر و مغرور اين آيات را  از روي تدبُّر و فهم قرائت نما :

** يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَريمِ ( سورة الأنفطار -الآية 6)
**يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَ اخْشَوْا يَوْماً لا يَجْزي والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ. (سورة اللُّقمان-الآية 33)

** يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلاَّ غُرُوراً (سورة النساء-الآية 120)

** کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ. (سورة آل عمران-الآية185)

و روايت شده که حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) وقتي که عبور نمود به مدائن و آثار کسري( کاخ انوشيروان ستمگر و پادشاهان ساساني )  هنگام مشاهده اين آثار ، اين آيات را قرائت نمود :
کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ *  وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ کَريمٍ *  وَ نَعْمَةٍ کانُوا فيها فاکِهينَ * کَذلِکَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرينَ * فَما بَکَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرينَ *

و در پايان اين آيه را نَصبُ العين خود قرار داده و در آن تدبُّر و انديشه نما  هنگامي که به نعمت و نِقمت و راحتي و آفت و حُزن و شادي ...  مواجه مي شوي :  لِکَيْلا تَأْسَوْا عَلي‏ ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ کُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ . (سورة الحديد- الآية23)

و علي (عليه السلام) فرمود : رَحِمَ اللّهُ اِمْرَاً عَلِمَ مِن أينَ وَفي أينَ وَ إلي أينَ .

خدا رحمت کند کسي را که بداند از کجا آمده و در کجا هست و به کجا مي رود .
(کتابِ اسفار اربعه  ج8، ص355.)

و چه زيبا  اين شعر به فارسي سروده شده :

روزها فکر من اين است و همه شب سخنم

که چرا غافل از احوال دل خويشتنم

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

....               ....              .....    ادامه دارد  ............  

 اَلرّاقِم للسُّطُور : السيد اصغر سعادت الميرقديم اللاهيجي
نوسنده متن : سيداصغرسعادت ميرقديم لاهيجي

 ** تَذکِرَةُُ لِلمُتَکبِّرين وَ المَغرُورِين+تذکر و يادآوري براي متکبرين و مغرور ها

+سايت حکيم عسکري گيلاني لشت نشايي

 
**تَذکِرَةُُ لِلمُتَکبِّرين وَالمَغرُورِين+تذکربراي متکبران و مغرورين+نسيم معرفت

** آيت الله سيد اصغر سعادت ميرقديم لاهيجي